Kod koji je gerisala veštačka inteligencija

Pre dolaska Generativne veštačke inteligencije (GenAI), softver se sastojao iz tri vrste komponenti:

1. Kod koji ste sami pisali: Ovo se odnosi na prilagođeni softver razvijen unutar vaše organizacije, specifičan za vaše poslovne potrebe i zahteve.

   Primer: Ako vaša kompanija razvija veb aplikaciju za e-trgovinu, sav kod koji direktno pišete da podrži funkcije kao što su pretraga proizvoda, korpa za kupovinu i proces plaćanja spada u ovu kategoriju.

2. Kod koji ste kupili: Ovo uključuje softver i rešenja koja nabavljate od trećih strana, kao što su komercijalni softverski proizvodi ili usluge, koji su integrisani u vašu IT infrastrukturu.

   Primer: Uvođenje sistema za upravljanje odnosima sa klijentima (CRM) poput Salesforce-a za upravljanje interakcijama sa vašim klijentima, prodajom, marketingom i uslugama podrške.

3. Kod koji ste koristili iz otvorenog koda: Ovo obuhvata softver sa otvorenim izvornim kodom koji preuzimate i koristite bez direktne kupovine licenci, često pod određenim licencama koje dozvoljavaju modifikaciju i distribuciju.

   Primer: Korišćenje Linux operativnog sistema, Apache veb servera ili MySQL baze podataka u vašem softverskom steku, gde su svi dostupni besplatno i mogu se prilagođavati vašim specifičnim potrebama.

Sa dolaskom GenAI, pojavljuje se četvrta kategorija komponenata - AI-generisan kod, koji predstavlja novu dimenziju u razvoju softvera. Ovaj kod, koji generiše veštačka inteligencija, donosi svoje jedinstvene prednosti i rizike, pa je stoga važno razmotriti ga kao zasebnu kategoriju komponenata softvera.

Primer: Korišćenje AI kodiranja pomoću alata poput GitHub Copilota za automatsko generisanje kodnih blokova ili funkcija na osnovu opisa funkcionalnosti. Dok ovo može znatno ubrzati razvojni proces, takođe nosi rizike poput moguće reprodukcije postojećih grešaka ili sigurnosnih propusta iz trening seta podataka AI modela.